Ceremonies
Ceremonies
De term ritueelbegeleider bestaat nog niet zo lang. Persoonlijk voel ik ook meer voor de benaming ceremonieleider. Hierdoor heb ik meer vrijheid in de manier en wijze, hoe ik mensen bij wil staan.
Door mijn studie als ritueelbegeleider, ben ik niet alleen anders naar de dood gaan kijken, maar juist over het leven. Het leven staat hier in het middelpunt. De overledene persoon wordt herdacht door het leven wat hij leefde nog een keer uit te vergroten en hem een laatste keer te laten schijnen. Dit wordt gedaan voor de achterblijvers die door moeten.
Maar waarom niet het leven vieren met degenen van wie we houden terwijl we nog allemaal samen zijn? Natuurlijk, feestjes vieren en organiseren op zijn tijd, doen we allemaal wel eens. Maar gaan we er een ceremonie van maken, dan gaan we daar toch op een heel andere manier mee om.
het leven vieren met degenen van wie we houden
Wikipedia zegt:
Een ceremonie is een plechtigheid die een belangrijke gebeurtenis markeert. Tijdens een ceremonie worden rituele handelingen uitgevoerd, die vaak strikt vastgelegd zijn. Sommige ceremoniën zijn eenmalige gebeurtenissen, andere ceremoniën worden regelmatig uitgevoerd en zijn vaak een eeuwenoude traditie.
Een groot deel daarvan is voor mij heel herkenbaar. Enkel het “strikt vastgelegd” past niet in mijn manier van werken. Bij welke ceremonie dan ook; de mens staat altijd voorop. Alles wat betekenisvol voor hem is, wordt naar voren gebracht en belicht. Belangrijke dingen, mensen en omstandigheden, worden letterlijk in het zonnetje gezet.
Dingen worden uitgelicht, dankbaarheid kan nu nog getoond worden. Dat kan en mag op allerlei manieren, al dan niet door symbolen versterkt. Loslaten of juist vasthouden, daar waar het nog kan krijgt hierdoor altijd meer weging.
Hoe prachtig is het bijvoorbeeld een afscheid bij leven viering te houden? Samen nog een keer lachen en huilen, over dingen die samen beleefd werden. Elkaar in de ogen kunnen kijken en zeggen: dankjewel dat jij het was die mijn leven verrijkte. Als partner, familielid, vriend, vriendin of collega.
Elk afscheid wordt makkelijker te verwerken, wanneer er aandacht aan besteed is, en wordt loslaten minder moeilijk.
Zo kom ik bij de werkafscheidsceremonie
Een mens is soms decennia lang omringt geweest door zijn collega’s. Hij verbracht vaak meer uren op zijn werk , dan met zijn gezin. Wanneer we dan blij zijn omdat we eindelijk met pensioen gaan, dan valt er niet alleen een hoop werk weg. Ook veel contacten die erg belangrijk waren, worden veel sporadischer of verdwijnen zelfs.
Een geboorte van een kind, een doopsel of zelfs een zwangerschap. Er staat nergens geschreven wat er voor een mens zó belangrijk is, dat hij er goed aan doet hier op een liefdevolle manier extra betekenis aan te geven. Zodoende zijn er ook tal van ceremonies te bedenken, bij de meest uiteenlopende thema’s.
Mijn rol blijft dezelfde als die van de ritueelbegeleider bij uitvaart. En ook hier geldt dat muziek een sterke begeleider van emotie is.
Ik sta graag tot uw beschikking bij het invullen hiervan.
Soms even extra stilstaan bij speciale momenten van het leven
Altijd dankbaar over al het mooie ons gegeven.
Soms met een lach, soms met een traan.
Even stilstaan, na vallen en weer opstaan.
Ook stilstaan bij de mooie en lieve dingen
Dankjewel kunnen zeggen aan al die lieverds die niet aan je voorbij gingen
Een knipoog, een handdruk, een lieve lach
Blij zijn voor deze mooie dag
Een laatste toast met je lievelingswijn
Wie weet wanneer onze volgende ontmoeting zal zijn?
Dus laten we dansen, zingen en muziek maken
En morgen met een gelukkig hart over gisteren ontwaken
Pip Verhofstad
Binnen Vade Pacem is Pip Verhofstad het aanspreekpunt betreffende ceremonies.